از آن زمان که داغ تو بر دل نشانده ایم           از دیده جای اشک فقط خون فشانده ایم

یک تار موست فاصلۀ بین ما و مـرگ            تنها به شـوق دیـدن تو زنـده مــانده ایم

شب ها گذشته است که درخواب دیده ایم           این دست را به  دامن دلبـر رسانده ایم

از لحظه ای که شـامل مهـر تو شـد دلم           هرکس به جز تو را ز دل خویش رانده ایم

وقتش شده که پا به دو چـشمان ما نهی           گـرد و غبـار ز آیـنـۀ دل تـکـانــده ایـم

یا لـیــتـنـاست زمـزمـۀ صبـح و شام ما           از کــاروان خـون خـدا بـاز مــانده ایـم

تا جان به پیکـر است فـدایـی رهبــریـم           این درس در کلاس ابالفضل خوانده ایم